رنگ مو

رنگ مو چیست؟

رنگ موها از رنگدانه‌های طبیعی یا شیمیایی تشکیل شده‌اند که طی واکنش‌های مشخصی، روی موها می‌نشینند و رنگ فعلی تارهای مو را تغییر می‌دهند. در طول صدها سال بشر از مواد گیاهی برای رنگ آمیزی موی خود استفاده کرده و در دنیای مدرن امروزی نیز با کمک رنگ موهای پیشرفته این کار را انجام می‌دهد. رنگ موها به بشر کمک کرده‌اند تا تارهای موی سفید خود را با رنگ بپوشاند یا رنگ فعلی موهایش را به رنگی جدید و مطابق مد یا سلیقه‌ی خود تغییر دهد.

بسته به اینکه نوع رنگ مو چیست، برخی از این رنگ‌ها فقط برای یک روز و برخی دیگر در صورت نگهداری درست از مو، تا چندین هفته ماندگاری خود را حفظ می‌کنند. در کشورهای مختلف دنیا، مردان و زنان به منظور حفظ جلوه جوانی خود، آرایش مو برای شرکت در مراسم‌ها یا صرفا برای تنوع و زیبایی، موهایشان را با تکنیک‌ها و سایه‌های مختلف، رنگ می‌کنند.

چگونه تارهای مو رنگ می‌پذیرند؟

پیگمنت‌های درون یک رنگ مو، روی فیبرهای مو نشسته یا تا حدودی در لایه‌های تار مو نفوذ می‌کنند تا رنگ مو را عوض کنند.

اگر رنگ فعلی موهایتان روشن باشد، به سادگی می‌توانید از سایه‌های روشن و تیره برای رنگ آمیزی آن استفاده کنید. اما اگر تیره است، می‌توان رنگ آن را فقط یک تا دو درجه روشن‌تر کرد. چون رنگ‌های روشن روی پس زمینه تیره مو جلوه بصری نداشته و اصطلاحا خود را نشان نمی‌دهند. پس برای رنگ آمیزی موهای تیره با رنگی بسیار روشن‌تر، باید ابتدا موها را دکلره یا بلیچ (bleach) کرد.

برای درک اینکه لزوم بلیچ کردن قبل از رنگ مو چیست، باید گفت که این کار باعث می‌شود موها رنگدانه‌های تیره و طبیعی خود را از دست بدهند، سفید شوند و آماده پذیرش هر نوع سایه یا هر رنگ و درجه روشنایی بشوند.

نگاهی به تاریخچه رنگ مو، از گذشته تا به امروز

اولین نشانه‌های استفاده از رنگ مو به دوران باستان بر می‌گردد، زمانی که انسان‌ها با استفاده از مواد طبیعی مانند روغن‌ها و عصاره‌های گیاهی موهای خود را رنگ می‌کردند. این عمل از یک جنبه زیبایی و جذابیت برخوردار بود و در عین حال نشانه‌ای از جایگاه اجتماعی فرد نیز به حساب می‌آمد. تا اواسط قرن نوزدهم، رنگ مو فقط با استفاده از روش‌های طبیعی و سنتی انجام می‌شد. در این دوران، توسعه شیمی و صنعت به دنبال تغییرات بزرگی بود و رنگ مو نیز در این عرصه از این تحولات بهره برد.

در سال 1863، ترکیبی با نام پارافین اختراع شد که برای نخستین بار امکان رنگ آمیزی موها با رنگ‌های مختلف را فراهم کرد. این اختراع، آغازگر تغییرات اساسی در صنعت شد.

اوایل قرن بیستم، با اختراع رنگ‌های شیمیایی دیگر، امکانات رنگ‌آمیزی موها گسترش یافت. انتشار رنگ‌هایی مانند آمونیاک و پارا‌فنیلن دی آمین (PPD) به عنوان اجزای اصلی رنگ‌های مو، فرایند رنگ‌آمیزی موها را سریع‌تر و موثرتر کرد. این تغییرات نه تنها به ارائه گستره‌ای وسیع‌تر از رنگ‌های مو شد، بلکه منجر به تنوع بیشتر در طیف رنگ‌ها و نیز دسترسی به رنگ‌های مصنوعی و فانتزی گردید.

از آن به بعد، صنعت رنگ مو به یک انقلاب بزرگ دست یافت. افراد قادر به انتخاب رنگ مورد علاقه خود برای موهای خود شدند و تمایل به بروز رسانی و تغییر ظاهر شخصی در افراد افزایش یافت.

در دهه 1960، با پیدایش جنبش‌های فرهنگی جدید مانند جنبش هیپی‌ها، استفاده از رنگ‌های جسورانه برای موها تبدیل به مد روز شد. این روند تا به امروز ادامه داشته است.

امروزه، با گسترش تکنولوژی و علم شیمی، تنوع بیشتری از رنگ‌ها و ترکیبات رنگی برای موها در دسترس است که به افراد امکان می‌دهد به طور خلاقانه و منحصر به فرد ظاهر خود را تغییر دهند.